Fot. Dewalt
Dla początkującego majsterkowicza najodpowiedniejszym sprzętem do cięcia glazury jest tarczowa pilarka do płytek, gdyż wykonywane nią cięcia są najmniej ryzykowne i dają pewne możliwości wprowadzania poprawek.
Marian Kozłowski
Idealnie prostoliniowy ruch cięcia można zachować tylko, gdy płytka stale przylega do prowadnicy. Fot. Dedra
Zalety
Glazurowanie ścian i podłóg może być bardzo wdzięcznym zajęciem dla majsterkowiczów. Jednak przy małym doświadczeniu oszczędność materiałów i jakościowe efekty na poziomie najlepszych profesjonalistów osiągać można tylko dzięki korzystaniu z precyzyjnie działającego, zmechanizowanego oprzyrządowania.
Wady
Układanie płytek ceramicznych to praca wykonywana przeważnie nie częściej niż raz w całym okresie zamieszkiwania pod tym samym adresem, więc popełniane przy niej amatorskie błędy mszczą się bardzo długo. Czy nie lepiej zatem uniknąć tego ryzyka, powierzając zadanie specjalistom i nie zagracać domowego warsztatu zbędnymi potem urządzeniami?
Kryteria wyboru
Prowadnica kątową umożliwia przycinanie płytek na ukos. Fot. Dewalt
Płytki ceramiczne i kamienne ciąć można dwiema odmiennymi metodami: przełamując je wzdłuż zaznaczonej rysy (jak szyby), albo piłując narzędziami ręcznymi lub zmechanizowanymi (stolikowymi). W amatorskiej praktyce glazurniczej bardziej godna polecenia jest metoda druga, ponieważ cięcie rotacyjną tarczą diamentową zapewnia dużą gładkość krawędzi i możliwość dzielenia płytek wzdłuż linii skośnych, niekoniecznie przechodzących przez całą długość lub szerokość materiału. Tarczowa pilarka do płytek, zwana też przecinarką do glazury, jest także narzędziem najmniej ryzykownym i dającym pewne możliwości poprawiania błędów.
Urządzenia te swym wyglądem, budową i zasadą działania przypominają stołowe piły stacjonarne do drewna. Istotnym elementem ich wyposażenia jest regulowana prowadnica równoległa, a także prowadnice kątowe: stałe (do cięcia płytek po przekątnej) lub nastawne (w zakresie od 22,5 do 45 stopni). W najprostszych i najtańszych modelach ustawienie blatu jest niezmienne, w droższych, podobnie jak w stołowych pilarkach do drewna, istnieje możliwość jego bocznego pochylania w celu wykonywania zukosowanych krawędzi, bardzo ułatwiających narożne połączenia płytek.
W bardziej zaawansowanych modelach przecinarek blat można pochylić w celu wykonywania zukosowanych krawędzi. Fot. Dedra
Zakupy modeli najdroższych, działających na innej już zasadzie, nie mają ekonomicznego uzasadnienia przy jednorazowych inwestycjach mieszkaniowych. Jednak niezbędne minimum wyposażenia taniej pilarki stanowić musi system cięcia na mokro, poprawiający jakość obróbki, zapobiegający pyleniu i równocześnie chroniący samą tarczę przed szkodliwym przegrzaniem.
Rozwiązaniem wartym rozważenia są natomiast elektronarzędzia podobne do ręcznych pilarek tarczowych. Wykorzystuje się w nich wyłącznie tarcze diamentowe, mają one wbudowane systemy natryskowe. Ich zaletą jest możliwość cięcia płytek już zamocowanych na posadzkach lub ścianach, a wadą konieczność stosowania odpowiednich stołów w pozostałych przypadkach.
Zasady użytkowania
Podczas pracy trzeba dbać o zachowanie właściwego poziomu wody w zbiorniku umieszczonym pod tarczą. Fot. Dewalt
Zakładając nową tarczę trzeba zwrócić uwagę na zgodność kierunku jej obrotów z oznaczeniem widocznym na osłonie. Nakładki cierne na obydwu krążkach mocujących tarczę do wrzeciona wymagają bezwzględnie wymiany, jeśli są przetarte, zanieczyszczone lub przerwane.
W trakcie pracy trzeba dbać o utrzymywanie właściwego poziomu wody w umieszczonym pod tarczą rynnowym zbiorniku. W większości urządzeń (i tarcz tnących) dopuszczalne jest w ograniczonym zakresie cięcie glazury na sucho, ale z możliwości tej korzystać należy jedynie w wyjątkowych wypadkach.
Roboczy docisk tarczy do ciętego materiału powinien być zawsze bardzo umiarkowany. Nie można dopuszczać, by powodował on wyraźne zmniejszanie się prędkości obrotowej wrzeciona.
Dla zachowania dobrej jakości cięcia i ochrony tarczy przed uszkodzeniem ruch ręcznie przesuwanej płytki powinien być idealnie prostoliniowy, z zachowaniem stałego kontaktu między prowadnicą a krawędzią ciętego materiału. Cięcie bez prowadnicy stosować można tylko wyjątkowo i zachowaniem szczególnej ostrożności.
Przy cięciu na mokro, ze względu na rozpryskiwanie przez pracującą tarczę wodnej zawiesiny ceramicznego pyłu, trzeba korzystać z odzieży roboczej odpornej na zabrudzenia i okularów ochronnych.
Przegląd rynku: