Fot. Husqvarna
Pilarka łańcuchowa to jedno z najbardziej niebezpiecznych narzędzi, dlatego przed jej zakupem trzeba nie tylko zastanowić się, do czego ma nam służyć, lecz także poznać zasady jego profesjonalnego użytkowania, by przestrzegać ich w zastosowaniach przydomowych.
Marian Kozłowski
Zalety
Jako narzędzie do cięcia drewna opałowego zakupionego w kłodach, spalinowa pilarka łańcuchowa jest przeważnie znacznie mocniejsza, a więc i wydajniejsza od elektrycznej, ma też dłuższą prowadnicę, co umożliwia poprzeczne dzielenie grubszych pni.
Wady
Głównym przeznaczeniem spalinowych pilarek łańcuchowych jest wyrąb i obróbka ściętych drzew, a te akurat prace wykonywać mogą jedynie wykwalifikowani fachowcy, korzystający przy tym z kosztownego oprzyrządowania pomocniczego.
Kryteria wyboru
Amatorskie użytkowanie spalinowej pilarki łańcuchowej ograniczać się musi do przygotowywania drewna opałowego i porządkowania wiatrołomów w przydomowym drzewostanie. Dlatego też wybór i zakup narzędzia o takim przeznaczeniu dotyczyć powinien wyłącznie modeli nazywanych farmerskimi (w przeciwieństwie do drwalskich) i konstrukcyjnie przystosowanych do tego rodzaju lekkich prac. Od profesjonalnych różnią się one mniejszą mocą silników i długością prowadnic łańcuchów, a w konsekwencji też masą. Droższe produkty z tej grupy mają natomiast pełne wyposażenie zapewniające maksymalne bezpieczeństwo i komfort pracy, z czego nigdy nie warto rezygnować.
Optymalny amatorski model nie powinien kosztować drożej niż 50% ceny profesjonalnego urządzenia średniej klasy, gdyż nie ma powodu płacić za zalety zupełnie zbędne w przydomowej praktyce. Nieuzasadnione są też w tym wypadku: masa przekraczająca 5 kg, moc ponad 3 KM i prowadnica dłuższa niż 40 cm. Przewaga produktów markowych nad pochodzącymi od nieznanych dostawców jest tutaj akurat ewidentna, ponieważ sprowadza się w głównej mierze do większego bezpieczeństwa użytkowania i lepszej ochrony rąk operatora przed wibracjami silnika.
Dobrze, gdy jest możliwość wyboru szerokości łańcucha tnącego (i jego prowadnicy). Dokonywać go trzeba w myśl zasady: im twardszy materiał, tym węższy łańcuch. Najczęściej spotykane szerokości ogniw to 1,3, 1,5 i 1,6 mm. Poza tym: regulowany system smarowania łańcucha jest lepszy od stałego, a istotne znaczenie ma także łatwość dostępu do świecy zapłonowej i filtra powietrza.
Zasady użytkowania pilarki łańcuchowej
Nadrzędnym wymogiem bezpieczeństwa pracy jest cięcie wyłącznie środkową częścią prowadnicy, gdyż każdy kontakt jej końca z ciętym materiałem lub nawet gruntem grozi tzw. odbiciem (nagłym odrzuceniem narzędzia), bardzo niebezpiecznym dla operatora i sprzętu.
Prawidłowe piłowanie rozpoczyna się zawsze od lekkiego wciśnięcia kolców ostrogi pilarki w korę pnia w miejscu cięcia i dźwignięcia tylnego uchwytu w górę, by pracujący łańcuch tnący zagłębił się w drewnie. Potem ostrogę wbija się niżej i czynność zagłębiania łańcucha powtarza aż do pożądanego skutku. Tak nacina się kłodę do 1/3 jej przekroju, a potem należy ją obrócić, by cięcie dokończyć od przeciwnej strony.
Ścinanie drzew i konarów można wykonywać wyłącznie stojąc na ziemi (a nie na drabinie lub konarach ciętego drzewa), w optymalnych warunkach atmosferycznych (bez silnego wiatru i opadów). Niedopuszczalna jest praca pilarką trzymaną tylko jedną ręką lub ponad głową operatora. Trzeba też dokładnie ustalić bezpieczny kierunek padania ścinanych pni i gałęzi.
W ścinanym pniu wykonuje się najpierw nacięcie klinowe o kącie 45° na głębokość 1/4 średnicy przekroju. Potem nieco wyżej tnie się poziomo do połowy grubości od drugiej strony i w szczelinę wbija się klin ułatwiający obalenie drzewa. Pierwszy jego trzask jest sygnałem do ewakuacji.
Przy każdej pracy pilarką łańcuchową stosować trzeba sprzęt ochrony osobistej, czyli kask z osłoną twarzy, specjalne spodnie z ochroną przed przecięciem i buty z zabezpieczeniem przed przecięciem, nauszniki chroniące słuch i rękawice.
Przegląd rynku: