Fot. Steinel
To praktyczne urządzenia o licznych zastosowaniach. Przy ich zakupie nie warto oszczędzać, ponieważ wraz ze wzrostem mocy, rośnie też ich wydajność, a im bardziej zaawansowaną mają konstrukcję, tym łatwiej i bezpieczniej się je użytkuje.
Marian Kozłowski
Za pomocą opalarki łatwo rozpalimy grilla. Fot. Bosch
Zalety
Umiejętne posługiwanie się elektryczną opalarką może przynosić zadowalające efekty przy usuwaniu starych powłok lakierniczych, kurczeniu, gięciu, zgrzewaniu i spawaniu tworzyw termoplastycznych, lutowaniu metali, odmrażaniu rur, wykańczaniu mebli okleinami mocowanymi na gorąco, a nawet przy rozpalaniu ogrodowego grila. We wszystkich tych zastosowaniach precyzyjne dostarczanie ciepła we właściwe miejsca zależy od zastosowania odpowiednich nasadek wylotowych. Ich odmiana szczelinowa tworzy szerokie i płaskie strumienie gorącego powietrza. Jeśli nadmuch musi mieć dokładnie wyznaczone granice trzeba używać nasadek z bocznymi ekranami. Wysoką koncentrację dostarczanego ciepła zapewniają nasadki stożkowe lub redukcyjne.
Trójstopniowa regulacja przepływu i temperatury powietrza. Fot. Bosch
Wady
Opalarka elektryczna, choć nie emituje iskier, ani płomieni może być przy nieuważnym użytkowaniu przyczyną poparzeń i pożarów. Poza tym stare powłoki malarskie i spoiwa lutownicze (im starsze, tym zagrożenie większe) mogą zawierać lotne po podgrzaniu, a szkodliwe dla organizmu związki ołowiu, chromu, cynku i innych metali. Dlatego ich obróbkę cieplną należy wykonywać poza budynkami, w pomieszczeniach zaś tylko przy intensywnej wentylacji i z użyciem masek wyposażonych w filtry węglowe.
Fot. Bosch
Kryteria wyboru
Ceny dostępnych na polskim rynku opalarek przeznaczonych dla majsterkowiczów wynoszą od kilkudziesięciu do kilkuset złotych, ich wysokość nie ma jednak bezpośredniego związku z mocą zawierającą się zwykle w przedziale 1,5–2,3 kilowata, ani z najwyższą temperaturą wydmuchiwanego powietrza wynoszącą przeważnie około 600°C.
Model Bosch PHG 630 DCE z regulacją temperatury i przepływu powietrza kontrolowaną elektronicznie.
Najtańsze są urządzenia najprostsze, pozbawione regulacji intensywności i temperatury nadmuchu. Nieco droższe i najbardziej popularne dają możliwość wyboru jednego spośród 2 lub 3 dostępnych poziomów temperatury i szybkości przepływu podgrzanego powietrza. Pożyteczną funkcją jest zimny nadmuch szybko schładzający grzałkę po zakończonej pracy.
W bardziej zaawansowanych konstrukcjach zadane wartości obu tych płynnie regulowanych parametrów są wyświetlane na czytnikach LCD i utrzymywane przez elektroniczne systemy sterujące. Mikroprocesorowe sterowniki najnowocześniejszych modeli zapamiętują optymalne ustawienia nadmuchu i temperatury dla kilku najczęściej wykorzystywanych zastosowań opalarki.
Zasady użytkowania
Różnego rodzaju i kształtu dysze i skrobaki używane przy pracy opalarką, Fot. Steinel
Niezależnie od modelu i generacji użytkowanej opalarki wszelkie wykonywane nią prace przebiegać powinny albo na otwartej przestrzeni, albo w pomieszczeniach o bardzo dobrej wentylacji.
Przystosowywanie urządzenia do zróżnicowanych zadań za pomocą specjalnych nasadek wylotowych odbywać się może jedynie w zakresie akcesoriów dostarczanych wraz z danym modelem opalarki przez jego producenta, ponieważ nadmierne dławienie nadmuchu wiąże się z ryzykiem przepalenia uzwojeń grzejnych, a niedostateczne uniemożliwia osiąganie wymaganych temperatur roboczych.
Przegląd rynku:
Gięcie rur i prętów przy stacjonarnym ustawieniu opalarki na blacie roboczym. Fot. Dewalt