Fot. Metabo
Estetyczny wygląd i jakość większości wyrobów powstających w przydomowym warsztacie w dużej mierze zależą od poziomu ich wykończenia. W tej dziedzinie pomocą nie do przecenienia są coraz tańsze i coraz sprawniejsze szlifierki oscylacyjne.
Marian Kozłowski
Zalety
Ten rodzaj elektronarzędzi jest dziś w swych profesjonalnych zastosowaniach niezastąpiony, a w amatorskich niby można z niego zrezygnować, lecz zawsze kosztem jakości lub nadmiernych nakładów pracy.
Wady
Względna uniwersalność szlifierek oscylacyjnych nie zawsze stanowi zadowalający kompromis. Przy usuwaniu farb i lakierów z dużych powierzchni wydajniejsze są szlifierki taśmowe, a większą gładkość obróbki zapewniają szlifierki mimośrodowe.
Sprężyste zaciski umożliwiają stosowanie papierów ściernych kupowanych w arkuszach. Fot. Bosch
Kryteria wyboru
Za wyborem szlifierki oscylacyjnej z prostokątną stopą przemawia brak wyraźnie określonych planów w zakresie specjalistycznych prac szlifierskich. Wtedy do rozważenia pozostają tylko szczegóły różniące poszczególne modele. Większa moc silnika nie jest w tym wypadku jednoznacznie korzystna, gdyż wraz z nią rośnie wprawdzie wydajność, lecz także wymiary i masa całego narzędzia, co może obniżać jakość szlifowania. Do większości amatorskich zadań wystarcza urządzenie o mocy 200–300 W. Mocniejsze modele warte są rozważenia, jeśli zapewniają lepszą wydajność i jakość obróbki, a nie zwiększony skok (średnicę) oscylacji, raczej szkodliwy dla efektów pracy.
Możliwość płynnej regulacji obrotów silnika w przypadku szlifierki oscylacyjnej nie ma istotnego znaczenia.
łatwiejsze do zakładania, ale droższe są papiery ścierne mocowane na rzepy. Fot. Bosch
Ważny jest natomiast sposób mocowania papieru do stopy. Połączenie na „rzepy” ułatwia prawidłowe ustawianie arkuszy perforowanych, a system zaciskowy zapewnia oszczędności związane z samodzielnym przycinaniem papieru kupowanego w dużych, standardowych formatach. Rozwiązaniem najlepszym jest stosowane przez niektórych producentów szlifierek dostarczanie ich wraz z wycinakami i szablonami perforacji.
Zasady użytkowania
Nieodzownym warunkiem nienagannego wyglądu wszelkich powłok malarskich jest idealna gładkość pokrywanego nimi podłoża. Dla jej osiągnięcia papier ścierny o odpowiednio dobranej ziarnistości musi być prowadzony dokładnie płaskim i gładkim dociskiem. Efektywność i jakość pracy zależą poza tym od szybkości ruchów i wielkości dociskającego klocka, a nie od siły docisku i długości jednorazowych posuwów roboczych. Wszystkie te zasady powinny być uwzględniane w budowie, działaniu i praktycznym użytkowaniu ręcznych szlifierek oscylacyjnych.
Większość współczesnych szlifierek oscylacyjnych jest wyposażona w system odpylający. Wygodniejsze są zintegrowane systemy odsysania, tzn. z funkcją odsysania i wbudowanym pochłaniaczem pyłu. Z reguły znacznie bardziej efektywne jest jednak podłączenie króćca szlifierki do odkurzacza warsztatowego. Fot. DeWalt
Przy szlifowaniu zgrubnym korzystać należy z papieru ściernego o ziarnistości poniżej 100, a przy wykończeniowym powyżej 100. Standardowe arkusze papieru lub płótna ściernego o wymiarach 230 x 280 mm po przecięciu na pół stają się odpowiednie do szlifierek z większymi płytami, a po rozdzieleniu na trzy równe części – do mniejszych modeli.
Przy większej wprawie użytkownika możliwe staje się szlifowanie nie tylko płaskich, lecz również łagodnie wypukłych powierzchni drewnianych i drewnopochodnych, plastikowych, metalowych, w tym także pokrytych starymi powłokami malarskimi.
Artykuły o podobnej tematyce:
Szlifierka Black&Decker KA330EKA Duosand™
Przegląd rynku: