Zakładanie pięknego trawnika

Fot. GREENLAND

Dobrze założony trawnik świetnie prezentuje się w przydomowych ogrodach, wprowadza ład i harmonię, a jego cechy biologiczne mają zbawienny wpływ na zdrowie i samopoczucie człowieka. Ładny i funkcjonalny trawnik jest w zasięgu każdego z nas, lecz by w pełni cieszyć się piękną murawą, warto podejść do tego profesjonalnie.

Jacek Leszczyński

Analiza chemiczna gleby

Przed przystąpieniem do prac, warto wykonać analizę chemiczną podłoża, uwzględniając w niej takie parametry jak: odczyn pH oraz zawartość makro i mikroelementów.W tym celu pobieramy ziemię z podłoża przyszłego trawnika z warstwy od 1 do 20 cm. Taką próbkę przekazujemy następnie do odpowiedniej stacji badawczej, gdzie zostanie wykonana profesjonalna analiza naszej gleby. Koszt takiego badania oscyluje w granicach od kilkudziesięciu do stu złotych. Cena, w stosunku do reszty kosztów założenia trawnika, jest niewielka, a taka wiedza pozwoli nam lepiej przygotować podłoże i zadbać o przyszły trawnik tak, by nie imały się go choroby.

Przy projektowaniu trawnika, oprócz sprawdzenia stanu i jakości ziemi, trzeba także uwzględnić szereg innych czynników, które będą miały wpływ na dobór odpowiedniej mieszanki traw. Nie uda nam się stworzyć pięknego angielskiego trawnika przy zacienionym podwórku i wysokim zakwaszeniu gleby, gdzie dodatkowo panuje duża wilgotność.

Dobór mieszanki traw

Do wyboru mamy trawy jednoskładnikowe jak i różnego rodzaju mieszanki. Zdecydowanie lepszym wyborem będą mieszanki ze względu na ich różnorodność, możliwość wzajemnego uzupełniania się w przypadku braku aklimatyzacji dla jednej z odmian oraz z powodu ich większej odporności na choroby i zmienne warunki atmosferyczne. Na rynku znajdziemy mnóstwo różnych odmian, dlatego warto znać chociaż te podstawowe. Ze względu na przeznaczenie można wyróżnić trzy główne rodzaje mieszanek nasion:

• Trawniki ozdobne
  W mieszankach przeznaczonych do trawników ozdobnych mamy najczęściej do czynienia z wykorzystaniem kostrzewy czerwonej (Festuca rubra), kostrzewy owczej (Festuca ovina) oraz mietlicy pospolitej (Agrostis capillaris). Trawniki powstałe na bazie tych trzech odmian charakteryzują się niezwykle żywą i zieloną barwą, wolnym odrostem po koszeniu i delikatnością. Z tego względu nie nadają się one do rekreacyjnego użytkowania, zapewniając przede wszystkim walory estetyczne.

• 

  W przydomowych ogródkach najlepiej sprawdzają się trawniki uniwersalne. Fot. Jacek Leszczyński

  Trawniki użytkowe
  Składają się one z dwóch głównych gatunków traw: życicy trwałej (Lolium perenne L.) oraz z wiechliny łąkowej (Poa pratensis). Częstymi gatunkami stosowanymi jako uzupełnienie są kostrzewy czerwone, które wzmacniają darń. Główną cechą, która charakteryzuje trawniki sportowo-rekreacyjne jest odporność na deptanie oraz szybka regeneracja darni po skoszeniu. Najbardziej skrajnym przykładem dla tego typu trawników są trawniki sportowe, które cechuje duża odporność mechaniczna, ale i duże wymagania w zakresie nawożenia i pielęgnacji.

• Trawniki uniwersalne
  To przede wszystkim połączenie gatunków traw kostrzewy czerwonej (Festuca rubra) i życicy trwałej (Lolium perenne L.), wchodzących w skład mieszanki trawników użytkowych i ozdobnych. Stanowią kompromis między funkcją estetyczną a rekreacyjną. Idealnie sprawdzają się w ogrodach i miejscach spotkań towarzyskich. Są to najpopularniejsze rodzaje trawników.

W handlu znajdziemy natomiast siedem umownych grup mieszanek traw:

• uniwersalne (parkowe)
• sportowe i rekreacyjne
• dywanowe (gazonowe)
• wolnoodrastające
• kwiatowo-łąkowe
• cieniolubne
• regenerujące

Przygotowanie podłoża

Miejsce założenia trawnika musi być oczyszczone z wszelkich zanieczyszczeń, takich jak kamienie, gruz czy śmieci. Chwasty usuwamy wraz z bryłą korzeniową, a jeśli występują w dużej ilości – potrzebne będzie użycie herbicydów. Zabieg z użyciem środków chwastobójczych przeprowadzamy z jednomiesięcznym wyprzedzeniem.

Dużym problemem są gleby wilgotne, na których wiosną często zalega woda. By temu zaradzić trzeba położyć rurki drenarskie o średnicy 5–10 cm, które kładziemy na głębokości 40–70 cm w odstępach co około 5 m od siebie. Rurki te łączymy z rurami zbiorczymi, których odpływ kierujemy w stronę przygotowanego rowu, bądź innego naturalnego zbiornika wodnego, np. stawu.

Po usunięciu śmieci, chwastów oraz wody można przystępować do wyrównywania podłoża. Zbyt piaszczysta ziemia wymaga dodania torfu, natomiast zbyt zwięzła – dodania grubego piasku lub żwiru. Następnie, biorąc pod uwagę wskazówki stacji badawczej po otrzymanej analizie gleby, dodajemy do gleby nawozy mineralne. Nawożoną ziemie przekopujemy łopatą lub widłami, a potem grabimy teren i rozbijamy bryły ziemi. Następnie całą powierzchnię wałkujemy lekkim wałkiem o masie nieprzekraczającej 100 kg. Ponownie grabimy i wałujemy ziemię 3–5 razy. Im więcej takich zabiegów, tym lepiej. Ostatnie grabienie przeprowadzamy grabiami ze sprężystymi zębami. Gleba po zabiegach powinna „odpocząć” od kilku do kilkunastu dni. W międzyczasie usuwamy wszelkie chwasty.

Pora siewu

Po przygotowaniu podłoża oraz dobraniu interesującej nas mieszanki traw – można przystąpić do siewu. Najlepszy czas na wysiew to termin kwiecień-maj oraz sierpień-wrzesień. Polecaną opcją jest przygotowanie podłoża jesienią, ponownie usunięcie wyrośniętych chwastów wczesną wiosną i siew w połowie kwietnia.

Bezpośrednio przed siewem dobrze jest lekko spulchnić glebę grabiami na głębokość do 3 cm. Pracę zaczynamy w bezwietrzny dzień, gdy gleba jest lekko wilgotna, najlepiej po naturalnym opadzie. Wysiew można przeprowadzić za pomocą siewnika bądź ręcznie. W drugim przypadku nasiona przesypujemy do pojemnika np. wiadra. Dobrym sposobem na równomierny rozrzut jest wymieszanie mieszanki traw z piaskiem.

Siew przeprowadzamy metodą krzyżową – połowę nasion siejemy idąc wzdłuż, a drugą połowę idąc w poprzek trawnika. Po wysianiu trawy delikatnie grabimy całość terenu na głębokości w granicach 0,5–1 cm, a następnie wałujemy glebę. Po skończeniu prac zraszamy delikatnie trawnik (najlepiej zraszaczem drobnokropelkowym) tak, by nie wypłukać przy tym nasion.

A może trawnik z rolki?

Droga do założenia trawnika z rolki wygląda podobnie jak w przypadku tradycyjnej metody. Przy takim wyborze należy pamiętać, by poziom ziemi na której będzie rozkładany trawnik był obniżony o grubość darni (zazwyczaj 2–3 cm). Trawnik po założeniu nie powinien nigdzie wystawać, ponieważ mogą pojawić się problemy z koszeniem, a poza tym wygląda to nieestetycznie. Ponadto trawa z rolki powinna zostać użyta bezpośrednio po przywiezieniu, gdyż ewentualna zwłoka może doprowadzić do jej zaparzenia. Rolkę trawy rozkładamy tak, by brzegi darni stykały się ze sobą, a ewentualne przerwy zakrywamy ziemią, piaskiem i nasionami trawy. Po rozłożeniu nawierzchni delikatnie ją wałujemy i nawadniamy. Aby darń w pełni mogła się ukorzenić, nie powinno się użytkować trawnika przez 2–3 tygodnie.

Zdjęcia wykorzystane w artykule zostały nam użyczone przez firmy GreenLand i Gardena.

Artykuły pokrewne:

Pielęgnacja trawnika