Pochodzi z Afryki. Jest kwiatem, któremu palące promienie słońca nie szkodzą, a przeciwnie – sprzyjają rozwojowi. W Polsce pelargonia to ulubiony kwiat balkonowy, tarasowy, rabatowy. Nietrudna w uprawie, bogactwem barw i form odpłaca nam szczodrze za systematyczne czynności pielęgnacyjne. Jedną z ważniejszych jest dostarczanie roślinom odpowiedniej ilości minerałów – naturalne nawozy do pelargonii działają jak suplementy, które stymulują rozwój, wzmacniają pędy, pobudzają do obfitego kwitnienia.

Pelargonia – warunki i zasięg występowania

Nazwa rośliny zaczerpnięta została prawdopodobnie z greckiego słowa pelargós, czyli bocian. Jest to nawiązanie do kształtu rozłupek pelargonii, które przypominają dziób bociana.

Byliny lub krzewy pelargonii zalicza się do bodziszkowatych; w stanie naturalnym występuje około 250 gatunków. Najwięcej z nich, bo aż 125 można spotkać w Afryce Południowej. Pelargonia ma również sprzyjające do życia warunki w Afryce Wschodniej, na Półwyspie Arabskim, w Azji Mniejszej, Australii, na wyspach położonych w południowej części Atlantyku. W europejskiej strefie śródziemnomorskiej często spotykamy pelargonie – byliny oraz wieloletnie krzewy, które niekiedy tworzą imponujące zarośla, a nawet żywopłoty.
W naszej strefie klimatycznej pelargonie na wolnym powietrzu kwitną od kwietnia do października a czasem nawet do listopada. W miesiącach chłodnych przechowywane są w domach w warunkach wegetatywnych, które zapewniają dobry wzrost w następnym sezonie.

Pelargonie nie są wymagające, jeśli chodzi o warunki świetlne czy glebowe, są dość odporne na choroby, ale każdy hodowca chce mieć okazy wyjątkowe, więc warto poznać biologię rośliny oraz jej wymagania, aby stworzyć optymalne warunki, dobrać właściwy skład podłoża, zapewnić potrzebną ilość światła i wody oraz minerałów stosując najlepsze ekologiczne nawozy do pelargonii.

Nieco biologii

Pelargonia może być byliną, półkrzewem, krzewinką lub krzewem. Wyrasta od kilku centymetrów do nawet trzech metrów. Spotyka się odmiany sukulentowe przystosowane do życia w warunkach pustynnych.
Liście pelargonii mają kolor zielony o różnej intensywności. Ich kształt określa się mianem dłoniasto klapowanego lub dłoniasto dzielnego, w zależności od głębokości wcięcia blaszki (głębokość wcięcia od 1/3 do 2/3 szerokości blaszki). Liście pelargonii zwisających przypominają kształtem liście bluszczu. U większości odmian można wyczuć intensywny zapach liści ze względu na znaczną zawartość olejków eterycznych.
Kwiaty zebrane po dwa lub wiele wyrastają zebrane w baldachy. Mają intensywne, ostre barwy. Najpopularniejszą jest czerwień a oprócz niej spotykamy kwiaty różowe, purpurowe, białe, żółte, zielonkawe. Kwiaty mają płatki pojedyncze lub pełne. Spotyka się także odmiany dwukolorowe.
Owocem pelargonii są rozłupnie złożone z pięciu rozłupek z długimi dziobami, czasem skręconymi i porośniętymi włoskami.

Pelargonie w ogrodnictwie

Hodowcy pelargonii wyróżniają cztery zasadnicze grupy:

• Pelargonie wielkokwiatowe
Inaczej nazywane angielskimi. Cechą charakterystyczną są wzniesione, silne pędy zakończone bardzo dużymi baldachami kwiatowymi. Liście są także duże, pięcioklapowe, strzępione po brzegach, owłosione. Najczęściej spotyka się kolory purpurowy i różowy. Oprócz wielkości liści i kwiatów znakiem rozpoznawczym odmian wielkokwiatowych są plamki w kolorze kontrastowym umieszczone u nasady płatków. Gatunki nieodporne na niekorzystne warunki atmosferyczne przeznaczone są przede wszystkim do hodowli w pomieszczeniach, ewentualnie na osłoniętych od wiatru tarasach.

• Pelargonie pasiaste
Najczęściej określa się je mianem rabatowych. Ten typ pelargonii posiada wyniosłe pędy, średniej wielkości liście o nerkowatym kształcie i falistych brzegach. Kwiaty zawsze zebrane w baldachy, pojedyncze lub pełne. Kolory od białego, poprzez żółty, róż, lila, do ciemnej czerwieni i purpury. To najczęściej spotykana pelargonia balkonowa.

• Pelargonie bluszczolistne
Ich wiotkie łodygi płożą się, dzięki czemu rośliny tworzą wspaniałe kompozycje zwisające. Długość pędów od kliku do ponad 300 cm. Liście bardzo ozdobne: mocno zielone, błyszczące, kształtem przypominające bluszcz. Kwiaty pojedyncze lub pełne w szerokiej gamie kolorów.

• Pelargonie pachnące
Pachną niczym wspomnienie wakacji na wsi. Geranium, czasem zwane aspirynką, niegdyś bardzo popularna roślina doniczkowa zdobiła każdą wiejską chatę. Liście pelargonii pachnącej mają niezwykły aromat oraz własności lecznicze od wieków doceniane w medycynie ludowej. Nawet jeśli geranium nie kwitnie, to i tak jest wspaniałą ozdobą pomieszczenia.

Pielęgnacja pelargonii

Rośliny wysadzone do szerokich i dość głębokich pojemników z próchniczym, przepuszczalnym podłożem najlepiej jest umieścić na wystawie południowej. Podlewać należy systematycznie, latem nawet dwa razy dziennie. Ale uwaga – lepiej nie podlać, niż przelać. Pelargonie przesuszone mają naturalną zdolność do pośpiechu w celu wydania potomstwa, czyli szybko i obficie chcą zakwitnąć, aby następnie wytworzyć nasiona. Wystarczy wówczas dobry naturalny nawóz do peralgonii, który zastosowany w odpowiedniej dawce doda roślinie wigoru i pomoże w wytwarzaniu dobrze wybarwionych, okazałych kwiatostanów. Pelargonie przelane z trudem, ale także można uratować. Potrzebne są: dobry drenaż, racjonalne podlewanie oraz naturalne nawozy do pelargonii.

Jakie nawozy do pelargonii są najlepsze?

Nawożenie pelargonii nie może być kwestią przypadku, działania okazjonalnego, nieprzemyślanego. Budowa rośliny i jej biofizjologia wymagają dostarczania odpowiedniej ilości potasu oraz azotu. Potas zapewnia silne, dobrze wybarwione części zielone. Azot daje moc i kolor kwiatom.
Bezpośrednio po wysadzeniu młodych pelargonii nie trzeba zasilać – dobrej jakości podłoże wystarczy na dwa-trzy tygodnie. Po tym czasie konieczne jest zasilanie raz na dwa tygodnie. Aby sprzyjać środowisku i jednocześnie nie przedawkować składników mineralnych najlepiej stosować ekologiczne nawozy do pelargonii.

W ofercie sklepów ogrodniczych jest szeroki wybór nawozów suchych oraz płynnych produkowanych na bazie:
• obornika krowiego lub innych naturalnych odchodów zwierzęcych,
• kompostu,
• alg morskich,
• suszonych szczątków zwierząt rzeźnych (kopyta, rogi),
• dżdżownic kalifornijskich,
• skorup jaj,
oraz fusów, węgla, wyciągów z ziół.

Ważne jest, aby przy zakupie nawozu sprawdzić ich skład, pochodzenie oraz certyfikaty bezpieczeństwa. Unikajmy środków chemicznych: zanieczyszczamy własne otoczenie, sprzyjamy koncernom chemicznym, narażamy na zniszczenie nasze rośliny. Użycie nawozów naturalnych jest całkowicie bezpieczne – nie grozi przedawkowaniem, ponieważ pelargonie przyswoją tylko te składniki, które są im potrzebne i w ilości adekwatnej do okresu wegetacji. Niespożytkowane składniki rozłożą się w glebie i nie zaszkodzą środowisku.

Artykuł powstał we współpracy ze sklepem Natureum, gdzie znajdziecie wysokiej jakości naturalne nawozy.